توان اگر همه دوران آسمان گردید

به گرد خواهش یک دل نمی توان گردید

جه حرصها که نشد جمع تا به خود چیدیم

هوس متاعی ما عاقبت دکان گردید

غبار وادی وهم اینقدر هجوم نداشت

نگه به هرزه دریها زد و جهان گردید

دلی به دست تو افتاد مفت شوخیها

به روی آینه صد رنگ می توان گردید

کباب سعی غبار خودم که این کف خاک

به را شوق تو مرد آنقدرکه جان گردید

سرشک اگر قدمی در ره تپش ساید

به هر فسرده دلی می توان روا ن گردید

فنا به حسرت بسیار پشت پا زدن است

چمن هزارگل افشاند تا خزان گردید

ز خود برآمدگان یک قلم فلک تازند

نفس دو گام گذشت از خود و فغان گردید

خوشم که عشق نکرد امتحان پروازم

شکسته بالی من در قفس نهان گردید

دگر مپرس ز تاب جدایی ام بیدل

به درد دل که دلم سخت ناتوان گردید